Het is duidelijk dat ik een tijd niet heb geschreven. Inmiddels heb ik het boek weer doorgelezen, voor zover het er is. Het losse eindje dat ik tegenkwam is vastgeknoopt, dat was een goede ontdekking. Dat zwervende hoofdstuk heeft eindelijk zijn plek gekregen en de consistentie van de hoofdstukaanduiding is nu goed. En nu kan ik echt verder schrijven.
Ik weet waar ik heen wil voor het einde van dit eerste deel. Nog niet alles is duidelijk, dus er is nog avontuur genoeg te beleven. Maar eerst moet ik bedenken waar ik ongeveer een jaar geleden heen wilde met het laatste hoofdstuk dat ik schreef. Het is alsof ik aan een schilderij verder wil werken en mijn verf is opgedroogd. Nu moet ik de laatste kleur weer zien te mengen. Hoe deed ik dat?
Vol zenuwen pak ik de draad weer op en eenmaal aan het werk, begint mijn vertrouwen weer te groeien, verdwijnen de zenuwen en zit ik weer heerlijk in het verhaal, nieuwsgierig naar wat er komen gaat.
Reactie plaatsen
Reacties